Vandaag was het een somber dagje, maar afgelopen vrijdag liet de zon zich af en toe zien. Een aantal soorten sneeuwklokjes zijn inmiddels volgroeid. Ze gaan prachtig open onder invloed van het zonnetje. Net als mijn hart. Ik wordt zo blij van die zacht deinende wolken witte klokjes. De sneeuwklokjestijd is voor mij één van de hoogtepunten van het fotojaar. Het eerste ook. Deze soort - de naam moet ik schuldig blijven, ze waren al in de tuin aanwezig vier jaar geleden bij aankoop van het huis - vormt wilde, warrige pollen. Ik hou ervan. Aangeharkte, perfect onderhouden tuinen zijn niet voor mij. Geef mij maar wild en bloemrijk. Het is bovendien beter voor het 'wildlife' dat daardoor wordt aangetrokken.