De jaarkalender

Wat is het toch dat ons natuurfotografen beweegt? Steeds op zoek naar meer, mooier, creatiever. Hoewel we ons dapper proberen te vermaken in onze local patch, zeker nu, in Coronatijd, blijven we bereid om tientallen kilometers te reizen voor een paar foto’s van onze geliefde foto-onderwerpen. En we zijn allemaal van het type ‘rupsje-nooit-genoeg’. Ik ook, dat beken ik ruiterlijk. Ik kan me het jaar rond prima vermaken in Waterland. Ik heb geluk dat de biodiversiteit er groot is, dat het weidse water me nooit verveelt. Ik hou van het gebied, ken het goed en wordt ook nog elk jaar getrakteerd op nieuwe ontdekkingen. En toch sta ook ik half maart in de startblokken om naar het oosten van het land af te reizen, op zoek naar de heikikkermannen in hun blauwe paringstenue. In de tweede helft van april volgen de wilde kievitsbloemen, eveneens in het oosten van het land.



Fotografie is als de jacht

We doen er allemaal aan mee, hebben allemaal onze jaarkalender natuurfotografie. En dat elk jaar opnieuw, want ze vervelen ons nooit, al die prachtige seizoensonderwerpen. Het is een soort jachtinstinct dat niet te onderdrukken is. Fotograferen is jagen. Niet voor niets noemen we ons product een ‘shot’. Zouden er speciaal voor ons in het hiernamaals ook ‘eeuwige fotojachtvelden’ bestaan?

The holy grail

Toch is het meer dan het najagen van fotowild. Een beetje natuurfotograaf groeit en blijft doorgroeien. En dus worden de foto’s elk jaar een beetje beter. Leg jouw plaatjes die je door de jaren heen van een bepaald onderwerp hebt geschoten maar eens naast elkaar en je zult er een ontwikkeling in terugzien. Jouw ontwikkeling als fotograaf, met allerlei fases en stijlen, op zoek naar meer als in de ‘quest for the Holy Grail’. De zoektocht naar de graal is niet de jacht op de blauwe heikikker of de wilde kievitsbloem zelf. Het is de zoektocht naar steeds betere foto’s, of zo je wilt, naar de ultieme foto. Elk jaar denken wij die te hebben gevonden. Maar het volgende jaar begint er toch weer iets te kriebelen en pakken we de zoektocht weer vrolijk op. Wie niet fotografeert zal dit maar moeilijk kunnen begrijpen. “Je hebt toch al tig foto’s van die bloem, ze staan zelfs in de tuin” hoor je dan. Maar beste niet-fotografen begrijp het dan toch: een wilde kievitsbloem staat niet in je tuin, die vind je zo’n beetje alleen nog maar in het oosten van het land en bovendien heb je er nooit genoeg foto’s van.



Wild voor fotografen

Het fotojachtseizoen is een jaarlijks terugkerend festijn dat wij natuurfotografen eenvoudigweg niet kunnen weerstaan. En zeg nou zelf: zo’n prachtige bloem als de kievitsbloem is toch waar wild voor fotografen? Die vraagt er toch om om van alle kanten te worden vastgelegd? Steeds mooier, onder allerlei weersomstandigheden en met alle passie en creativiteit die in ons zit!