Gisteren (27-03-23) kon ik ook het eerste grutto portret vastleggen vanaf mijn vaste uitkijkplek. Het is de vrouwelijke helft van een paartje dat rondscharrelde aan de rand van een brede sloot. De dame in kwestie is nog jong en dat is haar partner ook. Dat is te zien aan het kleine aantal veren dat al 'op kleur' is. compleet met donkere vlekken. Het dier is dus nog niet volledig volwassen. Er is al eerder geconstateerd dat grutto's steeds jonger gaan broeden. Dat zal zijn ingegeven door de noodzaak om de soort in stand te houden. Met het almaar kleiner wordende leefgebied in ons land is dat al moeilijk genoeg.

Het was flink geduld oefenen om dit portret te kunnen schieten. De dieren waren nog erg schuchter. Elke passant - al zijn dat er niet zo veel ter plaatse - dreef ze verder het veld in. En gelukkig had de pas uit de sloot gebaggerde aarde een grote aantrekkingskracht op de dieren, zodat ze steeds weer terugkwamen naar het baggerdijkje. Tussen de grutto's die ik in het land aantrof liepen nog weinig paartjes. Het merendeel van de (al) aanwezige dieren liep nog in groepjes in de plas-dras gebiedjes. De aanblik van de weidevogels in de Waterlandse weilanden maakt me altijd enorm blij. Het nieuwe jaar gaat dan pas echt beginnen!

Meer grutto foto's zijn te zien in mijn blog "Mag ik jullie voorstellen: Zonderbroek en Boxershort"

https://soulofthescene.blogspot.com/2020/04/mag-ik-jullie-voorstellen-zonderbroek.html